Update uit Nickerie

Hallo allemaal.
Hier een update uit Nickerie. We zijn nu al weer 3 weken in Suriname waarvan 2 weken in Nickerie. De afgelopen weken zijn toch best snel gegaan. Het was allemaal wel erg wennen.
We hebben intussen 2 weken stage gehad in het ziekenhuis. De eerste week moest ik heel erg wennen. Ik kon moeilijk mijn draai vinden maar dat komt vooral omdat de manier van werken hier heel anders is. Afgelopen week ging het allemaal iets beter. Ik voel me al meer op mijn plek, het team begint nu na mijn idee losser te worden naar mij toe en heb al een hoop gezien (vooral dingen die wij in Nederland echt heel anders aanpakken en het zo dus echt niet moeten/kunnen doen). Werken met handschoenen doen ze hier heel weinig, werken met medicatie is (in onze ogen, vergeleken met Nederland) niet erg goed, en de omgang met patiënten is op een heel andere manier dan bij ons. Ik heb ook al een paar situaties meegemaakt waar ik toch wel raar bij stond te kijken. Sommige dingen verbazen mij hier echt. Alles is mogelijk hier, dat is wel duidelijk.
Vorige week zijn we door een mevrouw uitgenodigd om een keer bij haar thuis te komen eten. Renate had deze mevrouw in het ziekenhuis ontmoet. Afgelopen maandag zijn we bij haar thuis geweest. Haar kinderen waren speciaal gekomen om te koken. Ook hebben we mevrouw haar echtgenoot ontmoet. Mevrouw was ergers halverwege de 70 en haar man begin 80. Ze hadden denk ik (zonder te overdrijven) voor 6 mensen gekookt, als het niet meer was. Ze hadden roti voor ons gemaakt. Het was heel erg lekker maar veel te veel. Ze stonden er een beetje raar van te kijken dat we het eten niet op kregen. We wilde niet onbeleefd zijn en hebben zo veel mogelijk gegeten maar we kregen het echt niet op. We zijn ongeveer 2.5 uur bij mevrouw thuis geweest. We zagen aan haar dat ze nog niet beter en erg vermoeid was.
Dit weekend zijn we in Nickerie gebleven. Gisteren zijn we naar een voetbalwedstrijd gaan kijken. We waren uitgenodigd door een Nederlandse arts die ook in het ziekenhuis werkt en meespeelt in het voetbalteam (als enige blanke). Wij kwamen aan bij het voetbalveld en alle gezichten draaide naar ons toe. Voor de duidelijkheid, er stonden eigenlijk alleen maar mannen aan het veld. In Nederland wordt er subtiel, en niet erg duidelijk naar een meisje gekeken maar dat is hier dus niet het geval. Er keken geen 3 mannen naar je. Nee, het waren er wel iets meer. We werden, letterlijk en duidelijk, nagekeken en bekeken. Ook beginnen ze allemaal tegen je te praten (de helft van de tijd versta je er niks van). We wisten ons echt geen houding te geven. We voelde ons echt ongemakkelijk. Uiteindelijk zagen we aan de overkant van het veld meer blanke zitten. Later bleken dit artsen en andere mensen uit het ziekenhuis te zijn. Hier voelde we ons toch wat beter.
Het nafluiten en het naroepen begint wel te wennen. Het wordt, tot nu toe, niet minder maar we weten er beter mee om te gaan. We snappen alleen nog steeds niet wat er nou zo bijzonder is aan blanke vrouwen. Daar zijn we nog niet achter.
Ons appartement wordt steeds beter. Intussen doet het water het over het algemeen goed, de stroom blijft het doen maar we hebben alleen nog steeds geen internet. Voor het water hebben we wel een trucje bedacht. Als het water het niet doet, moeten we gewoon alle kranen in het appartement open zetten en dan doet hij het weer. Je moet alleen niet gaan douchen als je alleen thuis bent want het is niet erg handig om met shampoo in je haren door het appartement te lopen om alle kranen open te zetten. Maar ach, het water doet het tenminste weer.
Voor de mensen die het nog niet weten: Over 2 weken gaan we lekker voor een weekje naar Curaçao!!! Lekker een weekje ontspannen, leuke uitstapjes maken en vooral genieten van het strand. Die hebben ze namelijk niet in Suriname.
Aankomend weekend gaan we misschien naar Bigi Pan. Dit is een natuurgebied in de buurt van Nickerie. We hebben namelijk 3 dagen vrij en als er plek is willen we hier graag naartoe.
Aankomende week hoef ik maar 3 dagen naar stage. Dinsdag is het namelijk een feestdag en ben ik lekker vrij. Ik ben benieuwd wat ik nog meer ga meemaken hier. Een ding is mij intussen wel duidelijk. Qua manier van werken ga ik niet erg veel gebruiken in Nederland maar het is wel duidelijk dat ik hier een hele ervaring op ga doen. En dat was ook de bedoeling dacht ik zo.
Voor de mensen in Nederland: Fijne carnaval alvast!!! Tot het volgende verslag.
Xx Ilse